jan 18 2010

Uurtarief tekstschrijver / copywriter?

Published by at 9:42 am under Tijdelijk actueel

Rond de jaarwisseling vind je nog wel eens een regeltje op een factuur, of een PS-je onder een mail over gewijzigde uurtarieven per 1 januari. Doorgaans gaat de prijs met een paar euro omhoog. Ik heb tenminste nog nooit een mailtje ontvangen van een tekstschrijver met de melding dat – om u in deze barre tijden tegemoet te komen – het uurtarief per januari met 10% verlaagd is. Een gemiste kans, want het gebaar zal ongetwijfeld in de smaak vallen. En of je nu 75 of 125 euro per uur rekent, maakt voor je omzet volgens mij weinig tot niets uit.
 
Na zo’n stelling is enige nuance wellicht op zijn plaats. Mijn punt is dat meerdere factoren leiden tot een uiteindelijk bedrag. Uurtarief speelt daarin slechts een bescheiden rol. Voor de volledigheid: ik ga uit van freelance klussen – niet van een detacheringsverband.
 
De onzin van uurtarieven aan de hand van een paar voorbeelden?
 
Situatie 1
Omdat hij het heeft laten weten, of omdat ik hem al jaren ken, of omdat ik het vermoed, ga ik ervan uit dat een bepaalde klant maximaal 500 euro over heeft voor een DM. Offreer ik veel meer, dan prijs ik mezelf de markt uit. Offreer ik veel minder, dan moet ik doorwerken tot mijn 85ste. 
 
Ik begroot in dit voorbeeld om die reden vijf uur. Toen mijn uurtarief wat lager was had ik zes of zeven uur begroot. Nu vijf. En zou ik 250 euro per uur rekenen, moet ik zo’n DM ook wel in twee uur kunnen schrijven, toch? Het doet er eenvoudigweg niet toe. Of ik dankzij ervaring tegenwoordig nóg sneller werk dan vroeger – wat mijn iets hogere uurtarief rechtvaardigt – is niet relevant. 
 
500 euro per uur?
Soms schijnt de zon, heb je de geest, valt alles op zijn plaats en ben je in één uur klaar. Is je uurtarief ineens 500 euro. Soms ben je dagen aan het broeden op de juiste insteek. Blijk je te werken voor een lagere vergoeding dan de werkster thuis. 
 
De opdrachtgever die vooraf wil weten wat het kost, kan het niet schelen hoeveel nachtelijke uren ik voor hem wakker lig. Als het resultaat maar goed is en de prijs-kwaliteitverhouding klopt. Ik probeer als ondernemer een zo groot mogelijk budget te versieren, en als vakidioot hem vervolgens in alle gevallen meer waar voor zijn geld te geven dan hij had durven dromen. Mijn uurtarief? Who cares. 
 
Situatie 2
Terwijl ik een omzetgenererende firestarter ben, vindt ‘de markt’ het logisch dat een brandblussende advocaat een hoger uurtarief heeft dan een copywriter. Volstrekte onzin natuurlijk, maar goed, de markt dicteert nu eenmaal. Uurtarieven boven de honderd euro zijn in onze branche lastig te verkopen. Onder de vijftig euro  per uur word je niet serieus genomen (voor dat bedrag huur je bij een uitzendbureau amper een secretaresse; van jou wordt wel iets meer verwacht dan uitsluitend typevaardigheid).
 
Je hanteert in de regel dan ook een ‘verkoopbaar’ uurtarief. Dat betekent dat – als je goed bent – je standaard onderbetaald wordt, of dat je – als je niet zo goed bent – financieel overgewaardeerd wordt. Of iets ertussen in, waarmee je zo ongeveer krijgt wat je waard bent. In alledrie de gevallen geldt dat het er niet toe doet of je de Balkendenorm een lachertje vindt. 
 
100 euro per uur?
De markt bepaalt dat een copywriter maximaal zo’n twee ton per jaar kan verdienen, door 40 uur per week voor 100 euro per uur uit te verkopen. Of wat minder uren tegen een wat hoger tarief, of wat meer uren tegen een wat lager tarief. Het wettelijk bepaalde minimumloon voor een directeur (zo’n 40.000 euro per jaar) is je dus gegund, zelfs ook wat meer, maar je zult je nooit kunnen meten met topvoetballers, -rappers of -acteurs. Zelfs niet met advocaten en medici.
 
Situatie 3
Of ik nu 75, 125 of 200 euro per uur reken, geregeld krijg ik een klus op een presenteerblaadje aangereikt, voorzien van een budget. Het gaat om die website of brochure, waarvoor er binnen deze termijn zoveel teksten herschreven moeten worden, en er is – om maar wat noemen – 2500 euro budget. In de meeste van die gevallen deel je het budget door het uurtarief om te moeten constateren dat je het daar niet voor kan doen.  Want je bent er veel meer tijd mee bezig. Maar is dat wel zo? 
 
Een aanzienlijk deel van je werkweek ben je namelijk kwijt aan een heleboel taken die niets met schrijven te maken hebben. Een kennismakingsgesprek bij een potentiele klant kost je inclusief reistijd minstens een halve dag, je hebt ter voorbereiding minstens een uur zijn website bestudeerd, en je bent al snel een uur kwijt aan het maken van een goede offerte. Vervolgens mail en bel je nog wat over en weer… En dan krijg je – als je boft – in de helft van de gevallen de opdracht.
 
60 euro per uur?
Opdrachten onder de 2500 euro voor nieuwe opdrachtgevers doe je, als je die aanloopuren – keer twee – meerekent, altijd voor de helft van je uurtarief. Of nog minder. 
 
Bij vervolgopdrachten bereken je dat telefoongesprek over die leuke vakantie natuurlijk ook niet (of je bent een eikel – en die zijn er helaas wel). Administratieve uren reken je niet. Dat relatiegeschenkje, die vriendelijke mailing, dat informatieve blog: alle uren die je maakt zijn verdisconteerd in je uurtarief. 
 
Als je je ‘echte’ uurtarief uitrekent (totaal aan inkomsten gedeeld door het totaal aan uren op jaarbasis), blijk je ineens over veel meer tijd te beschikken voor die voorbeeldklus van 2500 euro.
 
Bovendien leidt deze voorbeeldopdracht waarschijnlijk tot meer werk in de toekomst. Je hebt er geen advertentie voor hoeven plaatsen. Geen netwerkborrel voor hoeven bijwonen. De opdracht zal niet halverwege een andere wending nemen. En als je dan ook nog even nadenkt aan wat normale werknemerssalarissen zijn… En je verwacht dat je de betreffende opdracht in minder dan twee werkweken kunt opleveren, misschien zelfs wel binnen één week…
 
In dit scenario mag het duidelijk zijn dat het er totaal niet meer toe doet wat je formele uurtarief is. Je neemt de opdracht aan voor een prijs per woord waar een vertaalbureau om lacht, en weet dat jij het laatst lacht.
 
Situatie 4
Een vriendin van mij werkte bij een groot advocatenkantoor. Haar uurtarief was 300 of 350 euro per uur (niet gek voor een twintiger – ze was wel briljant natuurlijk). Het beleid was logischerwijs erop gericht heel nauwkeurig – tot op de minuut – facturen te specificeren. Als een klant belde, waren de eerste twee minuten ‘gratis’ daarna ging de meter lopen. Haar klanten hingen doorgaans dan ook als de bliksem op. Ze had in die zin een verschrikkelijke baan.
 
1,50 per minuut?
Met een uurtarief onder de honderd euro ben je nog steeds voor anderhalve euro per minuut in gesprek, maar ervaart een klant die pijn wat minder. Je blijft langer aan de lijn. Je hoort wat meer details over allerlei zaken, leert elkaar beter kennen, wordt als insider vaker gevraagd bij te springen: per saldo heb ik beduidend meer omzet per klant dan mijn vriendin. En op jaarbasis verdien ik meer. 
 
Uitgaande van hetzelfde niveau van het opgeleverde werk, is er een directe relatie tussen de hoeveelheid werk die je aangeboden krijgt, en je uurtarief. Ben je duurder, dan ben je meer tijd kwijt aan administratie, acquisitie, presentatie. Ben je goedkoper, dan ben je doorgaans meer uren facturabel. De uitkomst op jaarbasis is globaal hetzelfde. Dat is mijn ervaring tenminste. 
 
Je uurtarief verhogen heeft vooral op korte termijn bij bestaande klanten zin, maar stoot nieuwe klanten af. Je zal ook minder doorgespeeld worden naar derden. Je bent minder interessant als onderaannemer voor partijen die werk te over hebben en een klein beetje marge willen verdienen.  Je uurtarief juist eens een keer wat verlagen, zou in 2010 wel eens heel slim kunnen zijn…
 
T

19 responses so far

19 Responses to “Uurtarief tekstschrijver / copywriter?”

  1. Remko Meddeleron 20 jan 2010 at 8:57 pm

    Je zou natuurlijk ook gewoon kunnen stellen dat je door het schrijven, redigeren en corrigeren van tekst een relatief arme sloeber blijft … maar wel een met een heel leuk leven.

  2. t2mon 23 jan 2010 at 11:26 pm

    Mijn ervaring is dat de klant je niet geloofd al de prijs ‘meevalt’. Je bent in één keer verdacht.

  3. Tekstschrijver Timon 24 jan 2010 at 10:58 am

    Ja belachelijk, en de klant schijnd spelfouten ook verdacht te vinden.

  4. Carola Janssenon 24 jan 2010 at 8:35 pm

    Waardevol verhaal. Ik ga ’t weer eens met mijn compañera bespreken. Ik merk ook dat een hoog uurtarief afschrikt, en dat is dan voordat klanten hebben kunnen hoe snel je werkt…

  5. Rob Elberson 25 jan 2010 at 10:45 am

    Ja, het bleift komkommer en qel die preizen;

  6. Martine Floor-Bronon 25 jan 2010 at 11:40 am

    Dank voor je verhelderend inzicht!

  7. Krek.on 25 jan 2010 at 10:33 pm

    Welbeschouwd is het dus lood om oud ijzer. Hele goeie copywriters zijn duurder per uur, maar ook een stuk sneller en daarmee goedkoper.

    Zelf heb ik bij elke opdracht een bepaalde ‘rechtvaardige’ prijs in mijn hoofd. Dat bereken ik dan door, ongeacht of ik er minder of meer werk aan gehad heb. Wel moet ik oppassen dat ik niet te aardig word tegen klanten die ik aardig vind. Die zijn dan weliswaar erg blij met mijn (vriend)schappelijke prijzen, maar er moet hier ook gewoon stok op de plank.

    Het kan misschien ook een oplossing zijn om domweg vaste prijzen in te stellen, zodat de klant altijd weet waar hij aan toe is. Site met 10 pagina’s: 1500 euro. Mailingbrief met kopregel: 300 euro. Personeelsadvertentie: 200 euro. Dan maakt het niet uit of je snel of langzamer schrijft. Je verdient gewoon wat het product waard is. Bij een mooie taart in de banketbakkerij staat ook niet vermeld hoeveel uur de bakker heeft staan slagroomspuiten.

    Overigens, toevallig zat ik net vanmiddag http://www.copytaria.nl bij te werken. Dat is óók een oplossing: Laat de klant gewoon achteraf bepalen wat hij de geleverde tekst waard vindt.

  8. t2mon 26 jan 2010 at 9:02 pm

    @Tim: Leuk. Geintje moet! Deetje teetje…..

    We praten nu over prijsniveau. Is kennelijk wel doorslaggevend. Krijgen we de klus wel of niet? Moeten we ons uurtarief laten zakken? Wat is het verschil tussen de Randstad en de Provincie? Kortom, wat is ons werk waard vandaag de dag? Of in termen van een gewaardeerde collega: wat heeft de opdrachtgever er voor over?

    T2m

  9. Cursus schrijven | Tekstschrijver Timon 01 feb 2010 at 11:01 am

    […] Nu tien gratis tips om moeiteloos krachtige titels te schrijven; verplichte kost voor iedere tekstschrijver (in de dop)!  […]

  10. t2mon 01 feb 2010 at 9:11 pm

    Huh? Een cursus schrijven? Gekeken naar het onderwerp niet een erg fijn ‘bruggetje’ zoals ze in Mediapark zeggen.
    Misschien moet ik wel blij zijn omdat ik niet begrijp hoe neerbuigend dit wellicht bedoeld zou kunnen zijn.

    En ik blijf maar moeite houden met: […] Wat betekent dat?

  11. Tekstschrijver Timon 01 feb 2010 at 9:48 pm

    @t2m Als op een blog een reactie staat voorafgegaan – en afgesloten – door […] dan betreft het een zogenaamde pingback. Oftewel: op een andere pagina wordt melding gemaakt van het betreffende postje.

    Het is dus niet in reactie op jouw comment.

  12. t2mon 01 feb 2010 at 10:58 pm

    @tim: ok, netjes en bedankt weer!

  13. Yvonon 27 sep 2010 at 5:58 pm

    Heel fijn, dit.

  14. […] […]

  15. Moniqueon 20 jan 2011 at 2:43 am

    En nu even héél snel Balkendenorm corrigeren Tim! Kan iedereen overkomen. Blijkbaar heeft iedereen eroverheen gelezen. Groet.

  16. Tekstschrijver Timon 21 jan 2011 at 5:09 pm

    Monique, dank! Onmogelijk woord is het ;-)

  17. Publimixon 27 jun 2011 at 11:46 am

    De truuk bij het bepalen vam je tarief zit ‘m er in om er achter te komen wat je klant bereid is te betalen. Je kunt ze dat gewoon vragen (doe dat wel op het juiste moment, tijdens een borrel o.i.d.).
    Het maakt ook uit of je klant gewend is om met profs te werken.
    Bij nieuwe klanten moet je meer je best doen om ze te overtuigen van jouw kwaliteiten.

    Verlaag jezelf niet door je tarieven te verlagen.

  18. […] als Tekstnet, NVJ en VSenV mogen geloof ik zelfs geen richtlijnen afgeven wat een gezond uurtarief is. Ik begrijp dat niet. Iedereen is vrij zijn eigen tarief te bepalen, waarom zou je niet mogen […]

  19. Andréon 02 jul 2012 at 8:21 pm

    Leuk artikel Tim. Grappig dat je die dingen zo ervaart en deelt. Het is inderdaad de kunst de klant waar te geven voor zijn geld en goede facturabele uren te maken zonder pietluttig te worden. Maar wel aan jezelf denken ook natuurlijk want dat doet een ander niet.

Trackback URI | Comments RSS

Reageer!