nov 10 2010
Waarom opdrachtgevers met plezier een serieus uurtarief betalen
Dutch Journalists, Editors and Copywriters is de naam van een LinkedIn-groep die ik beheer. Een groep met inmiddels meer dan 5000 leden. Stuk voor stuk professionele journalisten, redacteuren en (freelance) tekstschrijvers / copywriters, want als je niet aan dat profiel voldoet, mag je niet lid worden. Anyway…
…wat me opvalt is dat er binnen deze groep veel gediscussieerd wordt over het wel of niet factureren van besprekingen met opdrachtgevers. Er is de nodige ophef over tekstschrijven tegen bodemprijzen. Over auteursrecht en hergebruikkosten. Wat te doen met die onverwachte of bijkomende correctieronden. En zelfs het bepalen van een uurtarief blijkt lang niet voor alle collega’s eenvoudig.
Terwijl het toch niet zo moeilijk hoeft te zijn. Mijn opdrachtgevers betalen met plezier een serieus uurtarief. De reden? Afgezien van de kwaliteit van het opgeleverde werk? Heldere afspraken vooraf. Dat is volgens mij de crux. En als ik ergens problemen mee heb, dan los ik het zelf op, in plaats van dat ik er opdrachtgevers mee lastigval.
Makkelijker gezegd dan gedaan? Welnee. Ga uit van de volgende aandachtspunten (of een aantal daarvan die bij jou passen), dan maak je het leven een stuk eenvoudiger voor jezelf én je klant:
1) Zorg dat het je opdrachtgever vóóraf duidelijk is hoe de factuur eruit gaat zien.
2) Laat er geen twijfel over bestaan wat je wel of niet van plan bent aan eventuele extra’s te berekenen. En baken de werkzaamheden duidelijk af in hoeveelheden pagina’s of aantallen uren.
3) Ga noooooit gaandeweg, laat staan achteraf, zeuren over meerwerk of (meer)kosten. Als jij het verkeerd hebt ingeschat dan is dat jouw probleem, niet dat van de opdrachtgever. Had je het maar beter af moeten bakenen. Zie het als lesgeld voor een volgend project.
4) Omdat schrijven vooral ook schrappen is, is een prijsstelling gebaseerd op aantallen woorden wat mij betreft onzinnig. Dus werk bij voorkeur met een uurtarief en niet met een prijs per woord. Of je moet denken dat die slogan voor Philips of Coca Cola minder dan een euro waard is…
5) Stel voor dat je je uren ‘live’ bijhoudt in een spreadsheet op docs.google.com zodat de opdrachtgever, met wie je dat document deelt, exact ziet hoeveel tijd jij bezig bent met zijn project(en).
6) Bij vastomlijnde projecten wil een klant soms wel wat houvast over het aantal te verwachten uren. Maak een model wat overeenkomt met de daadwerkelijk te maken uren. Naar boven afgerond, want jij bent de risicolopende partij zodra je om een vaste prijs gevraagd wordt. Reken vervolgens – bijvoorbeeld – 1 uur per pagina brochuretekst bij redigeerwerk, 2 uur als het herschrijven betreft. Drie of vier uur als het vanuit niets geschreven moet worden. Websitetekst? Idem dito. Iets minder tijd misschien, want in de regel zijn het wat minder omvangrijke stukjes tekst. Schat per opdracht hoeveel werk het is. En splits het eventueel uit in inventarisatie, analyse en advies, schrijfwerk, besprekingen, controle- en correctieronden.
7) Reken één uurtarief voor alles wat je doet, dan hoef je niet te piekeren over de overlegmomenten waarin je ineens tegen een koffieleuttarief een superconcept ‘weggeeft’. Ook is het de opdrachtgever zo duidelijk dat hij jou vooral aan het schrijven moet zien te houden, in plaats van uren met je te kletsen over die leuke vakantie.
8) Neem in je tijdinschatting tenminste één controle- en één correctieronde mee. Dat blijkt in de regel voldoende. Vaak volstaat minder en als het dan een keer wat meer is, dan was het geleverde werk misschien niet goed genoeg, of heb je een opdrachtgever die niet weet wat ie wil (en hou je daar bij volgende projecten rekening mee). Zie verder regel 3.
9) Auteursrechten, hergebruikkosten en/of stukjes afkopen? Verdisconteren in je uurtarief en je hebt nooit gedoe. De opdrachtgever hoeft dan nooit te schrikken dat jij plots extra geld wil omdat hij de tekst elders hergebruikt. En mocht er al sprake zijn van angst om misbruikt te worden, dan dekken je algemene voorwaarden (en het feit dat het auteursrecht juridisch gezien toch bij jou blijft) dat afdoende af.
10) Begroot eventuele reiskosten vooraf aan de hand van een prijs per kilometer (ik reken 49ct). Daar is de klant blij mee, want als ik reistijd zou rekenen, is hij een stuk duurder uit.
11) Overweeg een post voor ‘onvoorzien’ ter hoogte van een fixed fee. Ik ging altijd uit van 15% (van het totaal geoffreerde bedrag) maximaal. Maar ik ben gestopt om dat te offreren, want er is in 15 jaar nog nooit sprake geweest van iets wat ik niet voorzien had, dus die offerteregel leverde me minder op dan ik eraan had.
12) Het lijkt een dooddoener, maar voor sommigen is het dat schijnbaar niet: een eerste bespreking reken je natuurlijk niet. En in gevallen waarin het gaat om een groot traject reken je de eerstvolgende bespreking misschien ook niet. Of wel, maar zie regel 1 in dat geval. Maak het echter niet te gek. Ik doe bijvoorbeeld uit principe niet mee aan proefopdrachten. Ik ben namelijk van mening dat mijn portfolio voor zich spreekt, en/of dat ik in staat ben om tijdens een kennismaking wel duidelijk te maken dat ik mijn vak versta. Bovendien ga ik ook niet naar De Librije om even een gratis hapje te lunchen ter kennismaking.
13) Neem verder geen vage of moeilijk uit te leggen posten als bureaukosten, projectbeheer of administratiekosten op. Maak duidelijk wat je verstaat onder ‘onkosten’, áls je al de moeite wil doen om die te begroten (telefoonkosten, printen e.d. is dubbeltjeswerk – verwerken in je uurtarief scheelt een slok op een administratieve borrel).
14) Bij omvangrijke trajecten met een lange looptijd is het normaal om af te spreken dat je in drie stappen factureert: bij aanvang, gaandeweg en na afloop. Aangezien ik niet zo dol ben op administratie, doe ik dat meestal alleen als het gaat om trajecten die langer dan een maand duren of waar meer dan 10.000 euro mee gemoeid is.
15) Betalingstermijn? Ik zet altijd ‘binnen veertien dagen’ op de factuur en het staat uiteraard ook in mijn algemene voorwaarden. Alleen niemand schijnt daarvan onder de indruk te zijn ;-) Indien nodig, stuur ik na 30 dagen een betalingsherinnering. En de week daarop eventueel nog eentje. Met name grote organisaties willen het nog wel eens rekken tot 60 dagen. Tip: zorg dat je directe opdrachtgever overlegt met zijn afdeling financiën, dat jij ‘als kleine zelfstandige’ wel onder hun ‘sneller dan normaal betalen’-regeling mag vallen.
16) Over grote bedrijven gesproken: die willen de rollen nog wel eens omdraaien en komen met een door hun opgestelde inkoopovereenkomst. Lees in die gevallen aandachtig de voorwaarden door. Teken bezwaar aan tegen sommige bepalingen en zeg dat, tenzij ze die aanpassen, jouw algemene voorwaarden leidend zijn. Meestal gaan ze daar wel mee akkoord.
17) Andersom bij kleinere opdrachten: doe vooral niet te moeilijk. Een beetje vertrouwen mag je wel hebben. Een opdrachtbevestiging per e-mail is goed genoeg, daar hoeft geen handtekening voor gefaxt te worden. Zorg wel dat je in ieder geval expliciet akkoord krijgt op je voorgenomen werk, anders geldt regel 3.
18) Noem tot besluit je offerte nooit een offerte, maar een voorstel. Dat praat wat makkelijker als er nog wat onderhandeld moet worden*.
Als je helder communiceert over bovenstaande punten in de start van je zakelijke relatie, heb je in mijn ervaring nooit problemen met het maken en betaald krijgen van een factuur. Ook is je uurtarief een stuk begrijpelijker: afgezien van je pensioen, betaal je daar ook postzegels, een internetaansluiting en andere zaken mee. Zelfs auteursrechten (!), telefoonkosten, de boekhouder: je opdrachtgever heeft er geen omkijken naar.
Daarbij volg je opleidingen en ontwikkel je jezelf voortdurend (daar betaalt de klant aan mee, maar met veel opdrachtgevers is dat natuurlijk relatief geen fluit). En je opdrachtgever is morgen weer van je af, zonder 13e maand, vakantiegeld en andere werkgeverslasten. In dat licht is dat uurtarief spotgoedkoop.
Maar er zijn schrijvers die veel goedkoper zijn!
Iedereen die uren verkoopt (denk aan detacheerders van juristen of IT’ers) merkt dat de prijzen de afgelopen jaren wat onder druk liggen. De wereld wordt transparanter en sommige uurtarieven sloegen nergens op. Die correctie vindt nu plaats en alleen de cowboys hebben er écht last van.
Eerder heb ik al eens geroepen dat je uurtarief naar beneden bijstellen misschien wel eens slim zou kunnen zijn, maar dat het eigenlijk niets uitmaakt. Dus maak je er vooral niet te druk over.
Verwijs die potentiële klant die schermt met lage uurtarieven door naar de schrijvers die het daarvoor doen. Hij moet jou kiezen om wat je oplevert (en hoeveel tijd en moeite je hem bespaart vergeleken met die goedkopere types), niet om wat je kost.
*Onderhandelen?
Aangezien ik een in mijn ogen reëel uurtarief hanteer en de omvang van de werkzaamheden scherp inschat, valt er met mij niet te onderhandelen. Maar ik ben de kwaadste niet. Als er een goede reden is om nog eens samen naar de totale som te kijken, wil ik dat best doen. Let wel: ik ben geen liefdadigheidsinstelling. Als de begroting omlaag moet omdat er simpelweg geen budget meer is of iets dergelijks, dan moet daar wel iets tegenover staan.
In een eventuele onderhandeling kun je bedingen dat de prijs omlaag kan, áls:
– dat gegarandeerd een vervolgopdracht oplevert, of;
– de opdrachtgever akkoord gaat met het weglaten van de eindredactieronde door een tweede schrijver (die ik standaard reken), dus genoegen neemt met een typo hier of daar en misschien zelfs een spelfout… of;
– een correctieronde of andersoortige aanvullende tekstupgrade buiten deze opdracht valt, of;
– er een LinkedIn-aanbeveling, een linkje naar je site of vergelijkbare niet-financiële beloning tegenoverstaat, of;
– het interview komt te vervallen en we besluiten om te gaan werken vanuit een basistekst die er al is, en/of;
Рdie basistekst netjes per pagina aangeleverd wordt (in ̩̩n overzichtelijk Word-documentje) en dat keywordonderzoekje in eigen huis plaatsvindt, of;
– de opdrachtgever vooraf betaalt, of;
– de omvang van het project beperkt wordt tot alleen die brochurepagina’s, zonder productleaflets of iets dergelijks;
– etc.
Je hebt tenslotte niet zomaar wat begroot, dus áls de prijs omlaag moet, dan heeft dat consequenties voor de aard van de werkzaamheden, of de wijze van samenwerking.
De essentie?
Ben duidelijk, geef inzicht in hoe je tot een bepaald bedrag komt en hou het makkelijk te begrijpen. Laat je niet verleiden om het voor minder te doen, want als je dat één keer doet, waarom zou je dat de volgende – en de vorige – keer dan niet doen? Geef de potentiële opdrachtgever credits voor zijn zakelijkheid (die wil maximaal waar voor zijn geld bedingen) en beantwoord die insteek als gelijkwaardige ‘partner’ (brrr, wat een woord), door niet af te wijken van hoe jij zakendoet.
Let wel: hoe ik het doe, is natuurlijk niet zaligmakend. Ik ken schrijvers die zich liever als interimkracht verhuren gedurende langere periodes (die verdienen gedurende die periodes meer dan ik). Ik ken schrijvers die op commissiebasis direct mailings schrijven (vooral in de VS en sommige daarvan verdienen daar spectaculair meer mee dan de beste copywriters in Nederland).
Als je je offertes voorstellen in ieder geval naar bovenstaand model insteekt, heb je in mijn ervaring nooit gezeur. En ligt de aandacht waar hij hoort te liggen: bij het schrijven van teksten, in plaats van moeizame mailtjes.
Succes!
Tim
PS Als collega’s aanvullend nog tips hebben, of andere life-hacking-offerte-ervaringen die de moeite waard zijn om te delen, hoor ik het graag!
Mooi verhaal, Tim! Ik ben het grotendeels met je eens. Een eye opener ook hoeveel tijd jij rekent voor een pagina. De tijdsbesteding heeft immers meer invloed op de prijs dan het uurtarief. Ik ben te rap, dat is duidelijk. Dief van mijn eigen portemonnee!
Ook interessant te lezen dat jij standaard een correctieronde door een collegaschrijver inlast. Het overwegen waard voor klanten die daarvoor iets extra’s willen betalen. Ik sla ook nog wel eens een toetsje mis.
Voordat ik je artikel doortweet aan de collega’s, nog even aandacht voor het concept van ‘waardebepaling achteraf’. Tekstschrijvers die vertrouwen op hun eigen kwaliteiten en meerwaarde voor de klant kunnen eventueel de offerte helemaal overslaan en de klant zélf laten bepalen hoeveel hij wil betalen. Zie voor meer informatie over dit concept: http://www.copytaria.nl
Haha, Krek. Spammert.
Een reden waarom Copytaria ondanks de ruime publiciteit vooralsnog geen succes is (toch?), schuilt hem – denk ik – juist in het ontbreken van helderheid vooraf.
Afgezien van de zaken die je in een briefing e.d. kunt afvangen, zoals je hebt opgesteld op Copytaria, durf ik niet in te schatten wat een goede prijs is in de ogen van Jonnie Boer. Beledig ik hem met 10 euro voor een soepje? Is 20 teveel? Als klant – laat staan als kok – word ik daar erg nerveus van.
Jonnie weet hoe hij een succesvol soepje maakt. Maximaal lekker, tegen een nog steeds behapbare prijs. Daaraan ontleent hij zijn bestaansrecht. Ik heb niet de pretentie dat ik beter kan inschatten wat de optimale prijs-kwaliteitverhouding is voor *zijn* soep.
In zakelijke dienstverlening is waardebepaling achteraf volgens mij vragen om problemen. Maar ik kan me vergissen: ik volg Copytaria dan ook met belangstelling.
Je hebt gelijk, Copytaria loopt nog niet echt hard. Af en toe een klusje, dat ik dan aan de andere schrijvers laat.
Toch heb ik zelf wel al een paar klanten die me betalen wat ze het waard vinden. Ik bak een lekker tekstje voor ze, en eens per maand vraag ik ze wat ik mag doorberekenen. Werkt prima.
Zij weten dat ze nooit een cent te veel betalen (immers, ze betalen wat ze het waard vinden) en ik weet zeker dat elke klant tevreden is met mijn prijs/kwaliteitverhouding.
Er is overigens ook een restaurant dat met dit systeem werkt: http://www.suikerbol.nl/nl/pay_what_you_want Maar goed, nou weten de meeste mensen wel ongeveer wat een pannekoek kost.
Met een van mijn nieuwste klanten heb ik een mengvorm afgesproken. Het gaat om SEO-optimalisatie. Ik herschrijf hun webpagina’s voor de halve prijs. Aan het eind van de maand kijken we of het meer leads en daadwerkelijke verkopen heeft opgeleverd. Komt er een vette klant binnen op mijn teksten, dan kan er makkelijk een leuke bonus voor mij van af.
Wellicht levert het me niks extra op, maar ik vind het gewoon leuk af en toe iets nieuws te proberen.
“door hun”? “Ben duidelijk”? Omlaag met dat uurtarief! :-)
SW! Is dat alles? Wat een compliment in dat geval; als jij er niet meer dan dat uit kunt vissen… Maar volgens mij heb je niet goed gelezen. Er staan vast nog meer zinnen in de tekst die een extra redactieronde rechtvaardigen ;-)
(Zie evt ook http://tekstschrijver-tim.nl/2008/12/04/taaladviesdienst/ “dit blog is een uitzondering op mijn regel dat ik nooit iets publiceer wat niet door tenminste één collega gecontroleerd, gecorrigeerd en/of geredigeerd is.” <- zit al (soms bijna te)veel onbezoldigde tijd in zo'n stukje, vandaar.)
Tuurlijk is dat niet alles, er zit ook een wat-datje in, maar deze twee sprongen me het meest in het oog. Ik ben bekend met je disclaimer en maak zelf ook regelmatig fouten in mails, blogs en twitterberichten. Maar ik kon het niet laten… :-)
Aanvullende tips:
– Hebben veel mensen in de organisatie met jouw product te maken, vraag dan voor de correctieronde om 1 contactpersoon die in de organisatie het commentaar verzamelt. Anders heb je toch nog 5 correctierondes aan je broek.
– Als je toch in prijs wilt zakken om een nieuwe klant binnen te halen, noem het dan een kennismakingstarief. Dan zit je op de lange termijn bij die klant niet aan dat verlaagde tarief vast. Het heeft ook minder invloed hoe met tegen je aankijkt en op de markt. (Tip ooit gekregen bij TekstNet, met dank!)
– Reken voor goede doelen of initiatieven die je je oprecht verder wilt helpen een kortingtarief (erg MVO!).
Ha, het verheugt me te zien dat jij die extra controle door een andere schrijver er standaard in doet. Ik doe het ook met grotere klussen, maar heb nog steeds de indruk dat het gezien wordt als zwakte. Terwijl het m.i. getuigt van verstand als je beseft dat iedereen een beetje blind is voor de fouten in eigen teksten.
Wat mij opvalt is dat het soms wel eens nodig lijkt om opdrachtgevers ‘op te voeden’ als het om off.. ik bedoel voorstellen gaat.
Sommige bedrijven reageren bijvoorbeeld verbaasd als tekstschrijvers aangeven met een voorstel te willen werken. Deze bedrijven zijn gewend om in een telefoongesprekje van enkele minuten een prijs vast te stellen, heel misschien nog even over de prijs te mailen en het er verder bij te laten zitten.
Als je net begint kun je het misschien lastig vinden om aan te geven dat je het liever iets uitgebreider aanpakt. Je bent nieuw, je bent allang blij dat je een klus krijgt, je wilt niet betweterig overkomen, etcetera. Mijn advies: je daarover heenzetten en meteen vanaf het begin zo professioneel te werk gaan, dus ook bij voorstellen, ook al betekent dat misschien dat je een bedrijf moet opvoeden.
Als dat opvoeden succes heeft, heb je er een nieuwe klant bij waar je heel veel plezier aan zal beleven. Als ze je lastig vinden, hoef je niet teleurgesteld te zijn want dan leer je direct ‘nee’ te verkopen. Dat is voor je zelfvertrouwen en daarmee de kwaliteit van je werk (en ook je inkomen) alleen maar beter.
Uitstekende tip van Monique! Laat die ene persoon, die namens de anderen spreekt, bij voorkeur ook de hoogste baas van de betreffende organisatie zijn. Ter voorkoming dat straks iedereen blij is met het resultaat, maar de ‘eindverantwoordelijke’ ineens ook mee wil gaan koken, terwijl het al klaar is.
Helaas is die ‘eindverantwoordelijke’ ook vaak een ‘communicatiespecialist’ die er door de hoogste baas voor alle zekerheid bij gehaald wordt. Of een buurvrouw die voor de lokale krant schrijft. Of – dat zijn de ergsten – een managementassistent met een PR-cursus. Die keuren elk woord met een mogelijke negatieve lading af. Mensen die ingehuurd worden om kritisch te zijn of ‘nee’ te zeggen. Die zijn namelijk kritisch of zeggen ‘nee’, zelfs als daar geen reden toe is.
Wat een correctieronde betreft, voor webteksten is dat minder belangrijk, want als je dan achteraf nog een d’tje of t’tje vindt, is dat makkelijk aan te passen. Maar met name als het om oldskoel drukwerk gaat, adviseer ik mijn klant de tekst even langs een goeie corrector te doen.
Door schade en schande wordt men wijs. Ik heb een keer in een folder voor een gevelreiniger consequent ‘grafitti’ geschreven. Zelfs onder een foto van een bedrijfsautootje met daarop een correct gespelde versie (graffiti) stond het verkeerd. Auw.
Op Tim en Krek aansluitend: bij het maken van bijvoorbeeld handboeken komt er ook veel vormgeving aan te pas. Het kan, door allerlei omstandigheden, voorkomen dat als de vormgevers hun werk hebben gedaan, er foutjes in de teksten zijn geslopen. Een standaard check aanbieden (zelfs als het om 100 pagina’s gaat) vlak voor de drukker verblijd wordt met papier hoort ook, vind ik.
Goed stuk Tim! Je hanteert vrijwel dezelfde uitgangspunten als ik. Op 3 punten wijk ik echter af:
1) Ik hanteer naast een schrijftarief ook een concepttarief. Dat ligt aanmerkelijk hoger en gebruik ik bijvoorbeeld als ik een bladconcept moet maken of een advies moet geven over de opzet van een brochure. Toen ik het invoerde gaf het zelfs bij de meeste bestaande klanten geen probleem. Bij vormgevers is dit onderscheid ook gebruikelijk.
2) Bij de reiskosten hanteer ik een kilometertarief voor het vervoer én het normale tarief voor de reistijd. Het principe daarachter is simpel: reistijd is op verzoek van de klant, en in die tijd kun je geen ander werk tegen normaal tarief verrichten. Het voorkomt bovendien (zoals je zelf ook al aangeeft) dat je voor ieder wissewasje bij de klant mag komen opdraven.
3) De eerste bespreking bereken ik soms ook door in de offerte. Als het puur kennismaking is niet, maar als het de vorm krijgt van een briefings- of adviesgesprek wel.
Goed stuk, alleen wat jij beschrijft als ‘meerwerk’ zie ik niet als meerwerk. Als ik zelf de uren verkeerd inschat, is dat inderdaad voor mijn eigen rekening.
Maar in mijn offertes/voorstellen, staat meerwerk omschreven als verandering en met name uitbreiding van de opdracht tijdens de uitvoering. Voortschrijdend inzicht van de opdrachtgever, waardoor ik meer werk heb. (Bijvoorbeeld: “Maak toch maar een aparte versie voor die doelgroep.”) Dat vind ik meerwerk waarvoor je wel degelijk om extra vergoeding kunt vragen.
Mooie aanvullingen!
@Krek: ik heb die ervaring met lastige tussenfiguren wat minder (want vraag tijdig naar de chief, of zorg dat diens manager zichzelf eindverantwoordelijk verklaart), maar soms deel ik je pijn: heeeeeel irritant.
@Jeroen: controle van opgemaakte versies heb ik er boven niet bijgezet, omdat ik het met de tekstschrijverspet had opgesteld. Bij het aannemen van de productie van brochures e.d. incl. ontwerp, fotografie, drukwerk vanuit m’n communicatiebureau, is het inderdaad heel verstandig om dat laatste punt niet te vergeten in je voorstel. Maar ook als je sec de tekstschrijver bent, is het wel zo slim om aan te bieden. In goed Nederlands heet dat upselling toch? ;-)
@Wim: je bent nog zakelijker dan ik. Prima de luxe. Derde punt (adviesgesprekken) doe ik hetzelfde als jij. De eerste twee zouden het administratieve werk iets zwaarder maken (lonend weliswaar, maar ik ben echt allergisch voor administratie, dus pak mijn verlies daarop in ruil voor minder stress).
@Leonore: helemaal mee eens. Ik noem dat alleen niet meerwerk, maar een nieuwe of bijkomende opdracht (dat maakt de opdrachtgever sneller duidelijk hoe hij het moet zien; meerwerk heeft een ietwat negatieve lading / verkoopt moeilijker).
Hoi Tim
Maar wat is ne een reeel uurtarief?
Groetjes Marie-Louise
@Marie-Louise De tekstschrijvers die ik ken, hanteren tarieven tussen de 75 en 125 euro per uur. Zie evt ook http://tekstschrijver-tim.nl/2010/01/18/uurtarief-tekstschrijver-copywriter/
Juist Tim, mee eens, presenteer je als een profi en je wordt als zodanig gezien/serieus genomen. Heb helaas zelf ook nogal eens last van beunachtige opdrachtgevers die zelf wel weten wat daar op die plek van dat woord beter zou kunnen staan. Volgens hun taalgevoel. Heel frustrerend, want over dat woord op precies die plek heb ik, mw de copywriter, juist heel goed nagedacht. Mijn ervaring is dat communicatiespecialisten die je namens een (grotere) klant inhuren eerder geneigd zijn je professionaliteit te erkennen en zich niet met eea te bemoeien. Ieder z’n vak!
Ha Tim, via google kwam ik jouw stukje tegen. Hartelijk dank voor je uitgebreide en duidelijke verhaal!
[…] maar misschien ook wel zijn klanten, een groot plezier doet, is TekstschrijverTim. Bijvoorbeeld met Waarom opdrachtgevers met plezier een serieus uurtarief betalen. O ja, download gelijk even zijn poster met Tien tekstblunders die wij nooit (meer) […]
[…] site) Wat is een goed uurtarief voor een tekstschrijver? Goed om te weten: waarom opdrachtgevers met plezier een goed uurtarief betalen. En als je het dan toch uitbesteedt: wat zijn goede criteria om een keuze op te baseren? Nog iets […]
[…] om verwachtingen te managen. Maak afspraken over aan te leveren informatie door opdrachtgever, jouw tarieven en wat daar wel en niet bij in zit, over de deadline van de opdracht, het aanleveren van jouw […]