Langzaam spreidt hij zijn armen, legt zijn hoofd in zijn nek en ziet de arabesken op de binnenkant van de koepel: een netwerk van ontelbare, in elkaar gevlochten cijfers 8, – en op dat moment omhult Mozes’ letterzwerm zijn naakte lichaam met zo’n oneindig verblindend Licht, dat het er in vergaat als het schijnsel van een kaars in dat van de zon… (fragment uit ‘De ontdekking van de hemel’). Tot zover deze sneak preview van mijn necrologie over Harry Mulisch. De tekstschrijver der tekstschrijvers, is namelijk niet dood. Mijn oprechte deelname aan de overenthousiaste medewerker van Teletekst.

Trackback URI | Comments RSS